اتصال نمایشگر دوم به مک

آیا به دنبال بهره‌وری بیشتر در مک خود هستید؟ پس یک مانیتور بیشتر به آن اضافه کنید؛ تا زمان کمتری را هزینه جابجایی میان فضاها، تب‌ها و پنجره‌ها کنید.

هر چه فضای صفحه نمایش وسیع‌تر باشد، ظاهراً کارایی بیشتری خواهید داشت. پس چرا یک صفحه نمایش دوم به مک خود وصل نمی‌کنید؟ در این مقاله ما به شما کمک می‌کنیم تا تشخیص دهید که کدام آداپتور را برای وصل یک (یا حتی بیش از یک) صفحه نمایش دیگر استفاده کنید و چگونه همه چیز را تنظیم کنید.

در عین حالی که به صورت کلی نصب کردن یک صفحه نمایش دوم آسان است، اما مواردی وجود دارد که ممکن است باعث شود صفحه نمایش شما کار نکند، و ما نیز راه‌حل‌هایی برای چنین مواردی را ارایه خواهیم داد.

یک مانیتور بپسندید

خرید مانیتور کامپیوتر شاید در نگاه اول یک کار بسیار ساده به نظر برسد، اما زمانی که کاربران با تنوع بسیار زیاد مانیتورها و در نظر گرفتن ویژگی‌های مختلف مواجه می‌شوند، به پیچیده بودن این تصمیم پی می‌برند. قبل از خرید مانیتور باید از خود بپرسید که برای چه کارهایی می‌خواهید از آن استفاده کنید؟ رفرش ریت چقدر برای شما اهمیت دارد؟ آیا به مانیتور اولترا واید نیاز دارید؟ این موارد و چندین ویژگی دیگر برای انتخاب مانیتور مناسب باید در نظر گرفته شوند.

اندازه‌ی نمایشگر

طبیعی است که هرچقدر نمایشگر بزرگ‌تر باشد، فضای بیشتری برای انجام کارهای موردنظر خود در اختیار خواهید داشت اما بزرگ‌تر بودن لزوماً به معنای مناسب‌تر بودن نیست. به عنوان مثال، مانیتورهای بزرگ‌تر فضای بیشتری را اشغال می‌کنند و در ضمن باید به قیمت بالاتر آن‌ها هم اشاره کنیم.

اکثر مانیتورها معمولا بین 23 تا 32 اینچ هستند اما می‌توانید گزینه‌های با اندازه‌ی کوچک‌تر و بزرگ‌تر از این محدوده را پیدا کنید. بسیاری از کاربران به مانیتورهای 27 اینچی علاقه دارند زیرا نه زیاد بزرگ و نه چندان کوچک هستند و قیمت خیلی بالایی هم ندارند. با این حال اگر برای برنامه‌های خود به فضای بیشتری نیاز دارید، بهتر است مانیتور 32 اینچی خریداری کنید و اگرچه بودجه‌ی شما محدود است، بهتر است بین مانیتورهای حدودا 23 اینچی دست به انتخاب بزنید.

از طرف دیگر، باید به مانیتورهای اولترا واید اشاره کنیم که از نسبت ابعاد 21:9 بهره می‌برند. این در حالی است که مانیتورهای استاندارد مبتنی بر نسبت ابعاد 16:9 هستند. همان‌طور که از نام آن‌ها پیداست، این مانیتورها فضای افقی بیشتری را اشغال می‌کنند و بنابراین قبل از خرید آن‌ها، از داشتن فضای مورد نیاز در میز خود اطمینان حاصل کنید. همچنین باید خاطرنشان کنیم که این مانیتورها معمولا قیمت بالایی دارند. با این حال، برای برخی کاربران این نوع مانیتورها کاملا ایده‌آل محسوب می‌شوند و می‌توانند نیازهای آن‌ها را برطرف کنند.

رزولوشن

در حال حاضر، برای مانیتورها باید به سه رزولوشن 1080pو  1440p و 4K توجه کنید. این روزها انواع برنامه‌ها و سیستم‌عامل‌های به خوبی از هر سه رزولوشن پشتیبانی می‌کنند و انتخاب نهایی به بودجه و نیازهای شما بستگی دارد. همچنین در این زمینه بهتر است به اندازه‌ی مانیتور هم توجه کنید زیرا رزولوشن کمتر در مانیتورهای کوچک‌تر معمولا به چشم نمی‌آید.

رزولوشن 4K برای مانیتورهای بزرگ‌تر کاملا ایده‌آل است و معمولا از استانداردهایی مانند HDR پشتیبانی می‌کنند. مانیتورهای ارزان‌قیمت هم معمولا با رزولوشن 1080p و راهی بازار می‌شوند. در این میان مانیتورهای 1440p اگرچه به اندازه‌ی مدل‌های 4K تصاویر شفافی ارائه نمی‌دهند، اما در هر صورت بهتر از ۱۰۸۰p هستند.

با این حال، برای بیشتر کاربران و کارها رزولوشن 1080pو کافی است. فقط بخش محدودی از محتواها از رزولوشن 1440p و 4K می‌توانند استفاده کنند اما برای گروهی از کاربران، این موضوع اهمیت زیادی دارد. همچنین اگر کارهای خلاقانه‌ای مانند ویرایش ویدیو انجام می‌دهید، داشتن مانیتور مبتنی بر وضوح بالا به شما اجازه می‌دهند که محتوای باکیفیت‌تری را ارائه دهید.

نوع پنل

برای خرید مانیتور باید به نوع پنل استفاده شده هم توجه کنید. بیشتر مانیتورها از پنل LCD استفاده می‌کنند اما خود LCD هم انواع مختلفی دارد که در ادامه به سه نوع رایج می‌پردازیم.

•         TN: این یکی از فناوری‌های قدیمی محسوب می‌شود که به دلیل هزینه‌ی پایین، همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از طرف دیگر، دقت رنگ پایینی دارد و از نظر زوایای دید هم حرف زیادی برای گفتن ندارد. به همین خاطر روی هم رفته کیفیت بالایی ارائه نمی‌کند. اگرچه این نوع مانیتورها ارزان‌قیمت هستند، اما به دلیل همین مشکلاتی که دارند خرید این نوع مانیتورها را توصیه نمی‌کنیم.
•         IPS: در بین مانیتورهای مدرن، معمولا پنل‌های IPS بیشترین محبوبیت را دارند. اگرچه این نوع مانیتورها به طور کلی قیمت بالاتری دارند، اما به لطف دقت رنگ بسیار بهتر و زوایای دید وسیع‌تر می‌توانند تجربه‌ی بهتری را به ارمغان بیاورند.
•         VA: در نهایت باید به پنل VA اشاره کنیم که در میان TN و IPS قرار می‌گیرند. دقت رنگ و زوایای دید پنل VA بهتر از TN است اما به پای کیفیت پنل IPS نمی‌رسد. مانیتورهای VA هم معمولا قیمت پایین‌تری نسبت به IPS دارند و در مقایسه با مانیتورهای TN گران‌تر هستند. نکته‌ی قابل توجه در مورد پنل‌های VA این است که نسبت به دیگر پنل‌های LCD کنتراست بهتری ارائه می‌دهند. اما روی هم رفته، نسبت به مانیتورهای IPS حرف کمتری برای گفتن دارند.

رفرش ریت

سرعت تعویض فریم‌ها یا رفرش ریت به تعداد دفعاتی گفته می‌شود که تصویر بر روی نمایشگر در هر ثانیه به‌روزرسانی می‌شود که برای این موضوع از واحد هرتز استفاده می‌کنند. هرچقدر رفرش ریت بیشتر باشد، محتوای موردنظر فارغ از اینکه ویدیو یا بازی باشد، نرم‌تر و روان‌تر به نظر می‌رسد.

به عنوان مثال، اگر مانیتور شما از رفرش ریت 60 هرتز بهره ببرد، این یعنی در هر ثانیه حداکثر 60 فریم در ثانیه پخش می‌شود و اگر 144 هرتز باشد، با پخش حداکثر 144 فریم در ثانیه سروکار داریم. بیشتر مانیتورها مبتنی بر رفرش ریت 60 هرتز هستند و باید بگوییم که این سرعت برای بیشتر کاربران کافی است. فریم ریت بیشتر فیلم‌ها و سریال‌ها به ندرت از 30 فریم در ثانیه بیشتر می‌شود و بیشتر محتواهای آنلاین هم حداکثر با سرعت 60 فریم در ثانیه منتشر می‌شوند.

روی هم رفته اگر در زمینه‌ی ویرایش ویدیو کار می‌کنید یا گیمر هستید، بهره‌گیری از رفرش ریت بالا اهمیت قابل توجهی دارد. اما اگر اهل انجام این کارها نیستید، مانیتورهای مبتنی بر رفرش ریت 60 تا 75 هرتز هم نیازهای شما را به‌خوبی برطرف می‌کنند.

پورت‌ها

در رابطه با پورت‌های مانیتور هم باید بگوییم که تعداد آن‌ها هرچه بیشتر باشد بهتر است. بخش بزرگی از مانیتورهای جدید دارای پورت HDMI هستند که خود به چند نسل مختلف تقسیم می‌شود و مثلا HDMI 2.1 از رزولوشن و رفرش ریت بالاتر پشتیبانی می‌کند. از طرف دیگر، پورت DisplayPort معمولا کمتر دیده می‌شود اما می‌تواند سیگنال‌های صوتی و تصویری باکیفیت را با استفاده از کابل‌های بلندتر بدون از دست دادن کیفیت منتقل کند.

اگر خواستار خرید یک مانیتور پیشرفته با امکانات جذاب هستید، بهتر است داشتن پورت DisplayPort را در اولویت خود قرار دهید. در غیر این صورت، HDMI 2.0 برای بیشتر کاربران از امکانات کافی بهره می‌برد و HDMI 2.1 هم رقیب قدری برای DisplayPort محسوب می‌شود. البته قرار است نسل دوم DisplayPort ارائه شود که کیفیت بالاتری را وعده می‌دهد.

همچنین باید به پورت‌های USB موجود در مانیتور هم اشاره کنیم که به کاربران اجازه می‌دهند مانیتور خود را به هاب USB تبدیل کنند. در ضمن برخی مانیتورها همراه با پورت USB-PD عرضه می‌شوند که این پورت در کنار انتقال داده، برق را هم می‌تواند منتقل کند. افرادی که برای لپ‌تاپ خود از مانیتور اکسترنال استفاده می‌کنند، با بهره‌گیری از این پورت می‌توانند لپ‌تاپ خود را از طریق مانیتور شارژ کنند.

استند مانیتور‌

اگرچه ویژگی‌های سخت‌افزاری مانیتور اهمیت زیادی دارند، اما برای استفاده از آن‌ها بهتر است به فکر خرید یک استند یا پایه‌ی نگه‌دارنده‌ی مناسب هم باشید. برخی مانیتورها از استندهای ساده و غیرقابل تنظیم بهره می‌برند ولی استند برخی از آن‌ها به کاربران اجازه می‌دهند تا ارتفاع، زاویه و حتی حالت افقی یا عمودی بودن مانیتور را تغییر دهند. البته برای مانیتورها انواع و اقسام استندها با امکانات گوناگون در بازار وجود دارد و با توجه به مانیتور موردنظر، می‌توانید یک استند مناسب را انتخاب کنید.

از آداپتور و دانگل شایسته‌ای بهره ببرید

وابسته به آنکه چه سیستم مکی را بکار گرفته باشید، شاید همه ابزارهای درخور نیازتان برای راه‌اندازی یک مانیتور دیگر را از آغاز داشته باشید.

اگر دارای یک مک‌بوک نوین هستید، شاید به یک هاب (Hub) برای دسترسی به درگاه HDMI یا DisplayPort نیاز پیدا کنید.

سه گونه پیوند را باید در نگرش خود داشته باشید:

•         HDMI: بهترین پیوندگر برای پیوند پخش‌کننده‌های بلوری و کنسول‌های بازی به تلویزیون، که توانا به جابجایی سیگنال‌های ویدیویی و صوتی است. با نسخه دوم آن می‌توانید ویدیوهای 4K را در 60 فریم در ثانیه تماشا کنید.

•         DisplayPort: بهترین پیوندگری که توانایی به دوش کشیدن سیگنال‌های ویدیویی و صوتی را دارد. گیمرها به دلیل پشتیبانی آن از پهنای باند بالا، فرکانس نوسازی بالا و نرخ فریم بالا، بسیار شیفته آن شده‌اند.

•         Thunderbolt: این گونه پیوندگر کارآمد و پرسرعت که از ویژگی‌هایی به مانند برق‌رسانی فرز از راه کابل USB برای لپ‌تاپ‌ها برخوردار است، به دست شرکت اینتل و اپل با همکاری یکدیگر ساخته شده است.

همچنان دارای یک ویژگی به نام daisy-chaining است که توانایی پیوستن چند دستگاه تاندربولت به یکدیگر را فراهم می‌کند. به خاطر داشته باشید که هاب USB-C شما باید با پیوندگری که می‌خواهید از آن بهره ببرید همخوان باشد و از آن پشتیبانی کند. شرکت کال‌دیجیت، داک کوچکی ساخته است که جدا از دارا بودن چند درگاه دیگر، از دو درگاه HDMI نیز بهره می‌برد. اگرچه این داک اندکی گران است. اگر می‌خواهید هزینه کمتری کنید، شاید بهتر باشد که یک آداپتور تاندربولت 3 از شرکت OWC بخرید که دارای دو درگاه DisplayPort است و بهای آن تنها نزدیک به 1/3 بهای خرید هاب است.

اگر نیازتان با بهره‌گیری از پیوندگر HDMI یا DisplayPort برطرف می‌شود، پس به یاد داشته باشید که هرگز برای کابل‌های گران هزینه نکنید. بهره‌گیری از مانیتورهای تاندربولت 3 یکی دیگر از راه‌های پیش روی شما است;. این مانیتورها، کابل‌های پویا و استواری را با خود به یدک می‌کشند؛ که همزمان با برق‌رسانی می‌توانند لپ‌تاپ شما را به خوبی شارژ کنند. کابل‌های ساخته شده به دست اپل با بهایی کمابیش درخور جیب، از چنین ویژگی برخوردارند، ولی کابل‌هایی به مانند Zikko را نیز می‌توانید پیدا کنید که با بهایی بسیار کمتر، پیش‌آور بهره‌وری و کارکردی یکسان به شما هستند. سرانجام آنکه حواس‌تان باشد که هر کابلی که می‌خرید باید دارای سرعت ترابرد داده دست‌کم 40 گیگابایت در ثانیه و توان رسانایی 100 وات برق را داشته باشد.

شاید بخواهید از مانیتورهای DVI و VGA بهره ببرید، ولی از پیش بدانید که اینها دیگر کهنه شده‌اند و از دور افتاده‌اند. کابل DVI تک پیوندی، در رسانایی سیگنال‌های ویدیویی، تنها کمی بهتر از 1080p کارکرد دارد و توانا به ترابری (انتقال) سیگنال‌های صوتی نیست.

پیوند آنالوگ VGA بسیار کهنه و از رده بیرون شده است. اگر می‌خواهید یک مانیتور DVI یا VGA را به سیستم خود پیوست کنید؛ پس بهتر است که به دنبال آداپتور ویژه خودش بگردید، که بی‌گمان بهای کمتری دارد.

هماهنگ‌سازی نمایشگرها

حال که مانیتورها را روی میز چیده‌اید و کابل‌ها را به آن‌ها پیوند زده‌اید، زمانش فرا رسیده تا به سراغ پیکربندی نرم‌افزاری در مک برویم. در ادامه به شما خواهیم آموخت تا چگونه کارکردی پسندیده در پی بهره بردن از ویژگی چند مانیتوری به دست آورید. بی‌گمان چشم‌داشت شما این است که اشاره‌گر ماوس به نرمی میان نمایشگرها شناور باشد، بدون آنکه وجود چند مانیتور را احساس کنید.

پس از پیوند مانیتورها به مک‌بوک یا آی‌مک خود، داک نرم‌افزاری را باز کنید، به System Preferences و سپس Displays بروید.

در نمایشگر اصلی خود (آی‌مک یا مکبوک)، روی سربرگ Arrangement کلیک کنید. حال می‌بینید که نمایشگرهای شناخته ‌شده روی صفحه پدیدار شده‌اند. روی یکی از آن‌ها با ماوس کلیک کنید و نگهدارید تا دور صفحه مانیتور وابسته، خط قرمزی پدیدار شود.

تیک گزینه Mirror Displays را بردارید اگر در هر دو مانیتور نمایه‌ای یکسان تماشا می‌کنید.

حال، با کشیدن و رها کردن به کمک ماوس، نمایشگرها را آنگونه که مانیتورها روی میزتان چیده شده‌اند؛ هماهنگ کنید. می‌توانید نمایشگرها را به هر طرف روی صفحه بکشید، که دربرگیرنده بالا و پایین بردن آنان نیز می‌شود.

حواستان به کناره و دامنه میان دو نمایشگر باشد. کمی لغزش می‌تواند بر نقطه‌ای از نمایشگر که اشاره‌گر از آنجا به سوی نمایشگر دیگر حرکت می‌کند، ناهماهنگی و ناترازی به بار آورد. بهتر است زمان بیشتری را برای هماهنگ‌سازی نمایشگر بگذارید.

پیکربندی رزولوشن، پروفایل رنگ و زاویه دید

همانطور که گفته شد؛ با رفتن به بخش System Preferences و سپس Displays، می‌توانید هماهنگ‌سازی‌های درخور نیاز خود را انجام دهید. اینجا جایی است که می‌توانید رزولوشن و فرکانس نوسازی نمایشگرها را دستکاری کنید.

رزولوشن را در حالت Default for this display رها کنید تا بتوانید از رزولوشن بومی مانیتور بهره ببرید و یا Scaled را برگزینید تا فهرستی از رزولوشن‌های آماده برای‌تان نمایان شود.

اگر می‌خواهید از مانیتور خود برای ویرایش نوشته و برنامه‌نویسی به حالت ستونی در مک بهره ببرید، می‌توانید در منوی کشویی Rotation زاویه را دستکاری کنید.

وابسته به شیوه کارگذاشتن مانیتور خود روی میز یا دیوار یا هرجا، می‌توانید از زاویه 90 یا 270 درجه درخور نیازتان بهره ببرید. اگر مانیتور را سروته کار گذاشته‌اید، گزینه 180 درجه به کارتان خواهد آمد. روی Color کلیک کنید تا فهرستی از پروفایل رنگ‌های پشتیبانی‌شده برای‌تان نمایان شود، و برای دیدن فهرستی از پروفایل‌های رنگ رسمی، باید Show profiles for this display only را برگزینید. با دستکاری گزینه‌های دیگر شاید با برهم‌ریختگی رنگ‌ها روبه‌رو شوید، مگر آنکه مانیتورتان از یک پروفایل رنگ طرف سوم (third-party) به مانند Adobe RGB پشتیبانی کند.

داک نرم‌افزاری در رویارویی با چند مانیتور

بهره‌گیری از چند مانیتور می‌تواند جایگاه داک سیستم‌عامل را به پرسش وا دارد. داک باید از پیش در نمایشگر اصلی پدیدار شود؛ ولی در پی دستکاری نمایشگرها، می‌توانید در جایگاه پیش‌انگار آن دگرگونی برپا کنید.

برای آنکه بتوانید نمایشگری را به عنوان نمایشگر اصلی خود برگزیدنید، به System Preferences و سپس Displays بروید و سرآخر روی سربرگ Arrangement کلیک کنید.

در یکی از نمایشگرها یک میله سپید رنگ در بالای صفحه آن پدیدار می‌شود؛ با ماوس آن را روی یکی از نمایشگرهای دیگر بکشانید تا یک مانیتور دیگر را به عنوان مانیتور اصلی برای خود برگزینید.

اگر داک با پایین نمایشگر همتراز شده باشد، می‌توانید آن را در مانیتور اصلی خود ببینید. اگر جایگاه داک را میان پیوند دو نمایشگر جایی که مانیتور فرعی به مک‌بوک یا آی‌مک شما پیوست شده است قرار دهید، داک در نمایشگر فرعی پدیدار خواهد شد. شما نمی‌توانید داک را وادار کنید تا هرجا که می‌خواهید ماندگار شود. جایگاه اصلی داک در پایین نمایشگر اصلی است، جدا از این، آن را در نمایشگر فرعی خواهید یافت.

تراز داک را می‌توانید در System Preferences سپس Dock دستکاری کنید.

ارزش کارایی در رویارویی با چند مانیتور

برگزیدن چند مانیتور و کار با آن می‌تواند در کاهش کارایی سیستم مک شما اثرگذار باشد. ولی به اینکه به بالاترین شمار قابل پشتیبانی مانیتورهای پیوست‌شده هم نرسیده باشید.

مک شما در رویارویی با گرافیک، تا جایی می‌تواند استوار باشد . اگر بیش از توانش از آن کار بکشید، به سادگی گند می‌زند. هرچه شمار مانیتورها بیشتر باشد، با کاهش بیشتر کارایی روبه‌رو می‌شوید.

اگر از یک مانیتور با نمایشگر ۱۰۸۰p بهره بگیرید، کار برای مک شما بسیار آسان‌تر از آن خواهد بود تا با یک نمایشگر 4k سروکله بزند. اثرات کاهش کارایی تنها به کندی پردازش داده‌های نرم‌افزاری پایان نمی‌یابد، بلکه ضربه بدی هم به سخت‌افزار می‌زند، که به تولید گرمای فراوان در آن، و خرابی قطعات می‌انجامد.

اگر در کارهای گرافیکی از مک خود کار زیادی بکشید (به مانند کار با نرم‌افزارهای ویرایش ویدیو)، با کاهش بسیار زیادی در کارایی آن روبه‌رو خواهید شد. برای این کار می‌توانید از کارت گرافیک بیرونی اپل بهره ببرید تا نیازتان را برای دستیابی به توانایی پردازشی بهتر و بیشتر گرافیکی در مک برآورده کند.

هم‌گام‌سازی مک‌بوک با مانیتور بیرونی

یکی از بهترین کارها در راستای بهره‌وری از مک‌بوک، پیوند آن به یک مانیتور بیرونی به روشی دیگر است.

برای این کار، به یک صفحه‌کلید و ماوس (یا حسگرلمسی بیرونی) نیاز دارید، و باید آنان را به مک‌بوک خود پیوند بزنید؛ سپس آنگونه که گفته شد، مانیتور بیرونی را به مک‌بوک خود پیوند بزنید و گام‌های پیکربندی نرم‌افزاری را پشت‌سر بگذارید، و در پایان، درب لپ‌تاپ را ببندید تا نمایشگر درونی به خواب برود و صفحه‌کلید و حسگرلمسی درونی مک‌بوک از کار بی‌افتند و پس از آن برای کار با نمایشگر بیرونی، از صفحه‌کلید بیرونی بهره ببرید.

به یاد داشته باشید که با بستن درب لپ‌تاپ، هوا به سادگی نمی‌تواند از درون به بیرون گذر کند . بنابراین، وابسته به آنکه چه کاری از آن می‌کشید، شاید با تولید گرمای زیادی روبه‌رو شوید.